Ένας άνεμος της αισιοδοξίας με αγκάλιασε καθώς προέκυψα από το σιδηροδρομικό σταθμό, αλλά έφυγε σε μια στιγμή. Ήμουν στο κέντρο της συνοικίας Geisha του Κυότο και τη γενέτειρα του θεάτρου Kabuki. Αλλά είχα ένα πονοκέφαλο. Είχα αυτή την φοβερή αίσθηση ότι δεν θα δω τι ήρθα εδώ για. Καλέστε τη διαίσθηση. Καλέστε την έλλειψη πίστης. Θα έλεγα ότι διαχειρίζομαι τις προσδοκίες μου. Το ιστορικό μου με την τύχη της κυρίας δεν είχε λάβει, να λάμπει, και σίγουρα δεν είναι υπέροχο καθόλου. Δεν αμφισβήτησα τη μοίρα θα ήταν τόσο ευγενική για να μου επιτρέψει να δω οποιαδήποτε γκέισα ακόμη και σε αυτό το μέρος.
Η περιοχή Gion είναι διάσημη για δύο εικονικές μορφές παραδοσιακής ιαπωνικής ψυχαγωγίας – το Καμπούκι και τη Γκέισα. Είναι αυτό που οι άνθρωποι από όλο τον κόσμο ταξιδεύουν στο Κιότο για. Ενώ είναι πολύ διαφορετικοί από τον άλλον, οι ρίζες τους είναι περίπλοκα μπερδεμένες. Ήμουν ευγνώμων ότι μία φορά στη ζωή μου τα πέλματα μου άγγιξαν το έδαφος όπου αυτές οι δύο μορφές τέχνης αυξήθηκαν και άκμασαν.
Δεν είναι μια πραγματική γκέισα, αλλά μια ηθοποιός στο Toei Movie Park
Τι καλύπτεται σε αυτόν τον οδηγό;
Θέατρο Μινμίζας
Τη σύνδεση Kabuki-Geisha
Η σύγχρονη Γκέισα στην οδό Hanami-Koji
Yasaka Shrine
Maruyama Park
Περισσότερες συμβουλές για το YouTube ⬇️⬇️⬇️Related Posts:
Θέατρο Μινμίζας
Η πρώτη δομή για να με χαιρετήσει ήταν ένα γκρίζο τετραώροφο κτίριο κατά μήκος της οδού Shijo. Το θέατρο Minamiza ήταν ένα από τα επτά θέατρα που διοργάνωσε το πρώτο επίσημα οργανωμένο Kabuki δείχνει. Αλλά η πρώτη απόδοση δεν πραγματοποιήθηκε εδώ.
Το έτος ήταν 1603. Μια κοπέλα που ονομάζεται izumo-no-okuni έθεσε ένα στάδιο στο ξηρό κρεβάτι του ποταμού Shijo και πραγματοποίησε νέους χορούς και σκαθάρια για να συγκεντρώσει κεφάλαια για το ιερό Izumo, όπου προήλθε. Έκανε γρήγορα τα κοπάδια του κοινού και ακόμη και δίδαξε άλλους νέους τους τρόπους, καθίζοντας έτσι μια νέα μορφή ψυχαγωγίας. Kabuki, κλήθηκε. Το 1620 χτίστηκαν τα επτά θέατρα κατά μήκος του Shijo. Τα άλλα έξι κλειστά τον 19ο αιώνα, καθιστώντας τη Μιναμίζα το παλαιότερο (και το μόνο υπόλοιπο πρωτότυπο) θεάτρου Kabuki που συνεχίζει να φιλοξενεί τις παραστάσεις σήμερα. Το κτίριο ανακατασκευάστηκε το 1929 και αναδιαμορφώθηκε το 1991, αλλά διατηρώντας την εμφάνισή του.
Minamiza Kabuki Θέατρο
Τη σύνδεση Kabuki-Geisha
Η σύνδεση του Kabuki με τη Geisha είναι μια περίπλοκη. Ο νέος χορός του Okuni έγινε φαινόμενο και ομάδες σε άλλα μέρη της Ιαπωνίας πήρε το νέο στυλ. Ποπλητική κουλτούρα, παραδοσιακό ιαπωνικό στιλ! Παραστάσεις – που διαθέτει ένα μείγμα χορών, μουσικής και κάποια αισθησιασμό – προσέλκυσε μαζικά πλήθη από όλες τις κοινωνικές τάξεις, κάτι που η κυβέρνηση δεν εγκρίνει. Ο Kabuki, ωστόσο, ήταν σχεδόν ασταμάτητος. Συνέχισε να ανθίζει. Τόσο πολύ ώστε το Shogunate να θεωρεί απειλή για την κοινωνική τάξη. Το 1629 απαγορεύτηκε ο Onna-Kabuki (ή το Kabuki των γυναικών). Οι θηλυκοί καλλιτέχνες αντικαταστάθηκαν από νεαρά αγόρια, αλλά ακόμη και θεωρούνταν σεξουαλικά αντικείμενα από μερικούς και ήταν επιρρεπείς στην πορνεία. Το 1659, επίσης, αντικαταστάθηκαν από ενήλικες άνδρες ηθοποιούς.
Μερικοί από τους πρώην καλλιτέχνες Kabuki βρέθηκαν στο Yoshiwara, μια περιοχή αναψυχής! (Ευχαρίστηση!) Πολλά “καταστατικά” Ο Yoshiwara ήταν η μοναδική άδεια αναψυχής στο EDO. Άλλοι έγιναν οδρικοί, εφηβικοί θηλυκοί χορευτές που προσκλήθηκαν στα νοικοκυριά του Daimyo και άλλων ανώτερων Samurai για να εκτελέσουν χορούς (χωρίς σεξουαλικές πράξεις). Αυτή η ρύθμιση τελικά έγινε πολύ δημοφιλής.
Σύμφωνα με το βιβλίο Yoshiwara: ο λαμπερός κόσμος του Ιαπωνικού Courtesan: “Ο Οδόρικο που δεν ήταν πλέον έφηβοι άρχισαν να αποκαλούν τον εαυτό τους όπως η αρσενική γκέισα και στο Fukugawa ασχολούνταν ελεύθερα στην πορνεία.” Η πρώτη γκέισα με ένα όνομα ήταν η Kikuya, μια πόρνη στο Fukugawa στη δεκαετία του 1750. Μέχρι τη δεκαετία του 1770, οι γυναίκες γκέισες έγιναν εξαιρετικά σε ζήτηση. Πολλοί από αυτούς διασκεδάζουν μόνο μέσω χορού και μουσικής και δεν συμμετείχαν σε σεξουαλικές πράξεις, δημιουργώντας τη σύγχρονη γκέισα που βλέπουμε σήμερα.
Η σύγχρονη Γκέισα στην οδό Hanami-Koji
Η δύση του ηλίου είχε έρθει, και τα πέλματα των παπουτσιών μου είχαν σχεδόν λειώσει από την τριβή στο πέτρινο πάτωμα. Δεν είχα ακόμα δει καμία geisha. Είχα περπατήσει την οδό Hanami-Koji επανειλημμένα και ακούραστα, αλλά παρέμειναν αόριστες. Αυτό το στενό σοκάκι που προέρχεται από την οδό Shijo πλαισιώνεται με τη σειρά Ochaya (Teakouses), όπου πολλοί Maiko (εκπαιδευόμενοι) μαθαίνουν τους τρόπους της Γκέισας, και όπου η Geisha διασκεδάζει. Οι επισκέπτες εδώ αντιμετωπίζονται σε μια πλούσια αυθεντική αυθεντική ιαπωνική τραπεζαρία, ενώ η Geisha εκτελεί χορούς και συμμετέχει σε συνομιλίες μαζί τους. Πολλά από αυτά τα τσαγιώπια είναι “αποκλειστικά”. μόνο εκείνοι με συνδέσεις και χρήματα μπορούν να τα αντέξουν οικονομικά. Δεν έχω ούτε. AHA!
Τα παραδοσιακά φανάρια φωτίζονται καθώς το πλήθος έσπευσαν προς τον κεντρικό δρόμο. Ακόμα δεν Geisha ή Maiko στο θέαμα. Ω τι θα έδινα να τους δω να περάσουν από την περίπλοκη κιμονό τους ή να ακούσουν τη γράψιμο των ξύλινων σανδάλια τους ή να συλλάβουν το χαμόγελο στα σχολασμένα πρόσωπα τους. Πριν από το σκοτάδι τελείωσε πλήρως τοsite, I moved on to another spot.
Probably one of the ochaya (teahouses)?
Hanami-koji Street
Yasaka Shrine
Yasaka Shrine (八坂神社, Yasaka Jinja) used to be known as Gion Shrine. It was established over 1350 years ago. Its vermilion-colored gate is a striking structure at the very end of Shijo Street. I spotted four women wrapped in white and red traditional clothing and for a moment thought they were maiko. (They weren’t.)
The main hall of the shrine features a honden (inner sanctuary) and a haiden (offering hall) in one building. across it lies a dance hall adorned with countless lanterns with Japanese characters, the names of the donors.
The shrine is most famous for the Gion Matsuri, a summer festival celebrated in July! (It was June when I was there!)
The gate to the Yasaka Shrine
Lanterns hanging on the gate
Yasaka Shrine
The dance hall in front of Yasaka Shrine
Maruyama Park
I walked farther into the site and reached a torii, marking the entrance to what could be the quietest part of the district. Apparently, the Maruyama Park (Maruyama-koen) is only quiet during summer. Come April, tourists and locals alike swarm around the park for cherry blossom viewing parties. Tables and benches are scattered everywhere. I traipsed on the concrete ground and past a bridge that straddled a pond. Locals were there to kill time, relax, and perhaps admire the surroundings under the summer skies. I could not help but imagine what it would look like during spring.
The gate by the entrance to Maruyaka-koen
A man feeding the water fowl
Hello there, duckie!
Concealed behind low hanging branches is a statue of Ryoma Sakamoto and Nakaoka Shintaro. A prominent figure during the Bakumatsu Period, he played an important role in overthrowing the Tokugawa Shogunate that changed the course of Japanese history. He and companion Nakaoka was assassinated at Teradaya Inn in Kyoto.
Ryoma Sakamoto and Nakaoka Shintaro immortalized
I didn’t see any geisha. I didn’t find the actual birthplace of kabuki. I walked around the district the entire afternoon until evening, but luck was just not on my side. perhaps I was always at the wrong place at the wrong time. perhaps I just wasn’t looking hard enough. perhaps it just wasn’t my day. but although the night proved to be geisha-less, I still had an entertaining time exploring one of Kyoto’s famed districts. Geisha or no geisha, kabuki or no kabuki, this visit would be unforgettable, I said to myself before coming here. and unforgettable this visit turned out to be.
How to get to Gion: From Kyoto Station, take the Keihan line to Gion Shijo Station. You may also take Bus no. 100 or 206.
More tips on YouTube ⬇️⬇️⬇️
Σχετικές αναρτήσεις:
ARASHIYAMA, KYOTO: A diy walking tour
TOEI KYOTO studio PARK: best Attractions & how to get There
10 απολαύσεις τροφίμων για να δοκιμάσετε στην Ιαπωνία
Donguri Okonomiyaki Dining στο Κιότο της Ιαπωνίας
Πάρκο Κάστρου Οσάκα, Ιαπωνία: Το όνειρο της Toyotomi
Tempozan Ferris Wheel: Sunny Surprises στην Οσάκα της Ιαπωνίας
Hotel Chuo Oasis στην Οσάκα της Ιαπωνίας
Στιγμιότυπο: Ο άνθρωπος του Glico του Dotonbori – Οσάκα, Ιαπωνία